Określenie, czy rutynowe stosowanie kontrapulsacji wewnątrzaortalnej (intra-aortic balloon counterpulsation, IABC) przed mechaniczną reperfuzją, w porównaniu ze standardowym postępowaniem (pierwotna PCI) zmniejsza strefę zawału u chorych z zawałem serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST ściany przedniej (ST-segment elevation myocardial infarction, STEMI) bez wstrząsu kardiogennego.

Dorośli z pierwszym w życiu zawałem serca ściany przedniej (uniesienie odcinka ST o co najmniej 2 mm w dwóch sąsiadujących odprowadzeniach lub o co najmniej 4 mm we wszystkich odprowadzeniach znad ściany przedniej) zakwalifikowani do PCI w ciągu sześciu godzin po wystąpieniu objawów.

Pacjentów rekrutowano w dziewięciu krajach, następnie randomizowano do grupy, w której IABC rozpoczęto przed PCI i kontynuowano przez 12 godzin po zabiegu (IABC plus PCI) lub grupy standardowej PCI. Następnie, u każdego pacjenta po 3–5 dniach po PCI wykonano badanie MRI w celu oceny rozległości zawału.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Rozległość strefy zawału w badaniu MRI jako procent masy lewej komory (3–5 dni po PCI).

Drugorzędowe punkty końcowe: Zgon z jakiejkolwiek przyczyny, poważne niekorzystne zdarzenie sercowe (6 miesięcy po PCI), poważne powikłanie naczyniowe, poważne krwawienie (30 dni po PCI).

Średni czas od pierwszego kontaktu do wprowadzenia pierwszego cewnika do koronarografii wyniósł 77 minut w grupie IABC plus PCI i 68 minut w grupie standardowej PCI (p=0,04).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Średnia rozległość strefy zawału była o 4,6% mniejsza w grupie standardowej PCI niż w grupie IABC plus PCI (odpowiednio 42,1% v. 37,5%), przy czym różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,06).

Drugorzędowe punkty końcowe: Nie wykazano istotnej różnicy między grupami ani w częstości występowania poważnych powikłań naczyniowych (4,3% w grupie IABC plus PCI v. 1,1% w grupie standardowej PCI, p=0,09) oraz poważnych krwawień i transfuzji (3,1% v. 1,7%, p=0,49) w 30-dniowym okresie obserwacji, ani w śmiertelności całkowitej (1,9% v. 5,2%, p=0,12) w sześciomiesięcznej obserwacji. U pacjentów z grupy IABC plus PCI istotnie rzadziej natomiast wystąpił kliniczny punkt końcowy złożony ze zgonu, wstrząsu i rozwinięcia nowej lub pogorszenia istniejącej niewydolności serca (5,0% v. 12,0%, p=0,03).

Wnioski:

Stosowanie IABC przed PCI i 12 godzin po zabiegu u chorych ze STEMI ściany przedniej bez wstrząsu kardiogennego w porównaniu ze standardową procedurą PCI nie redukowało obszaru objętego zawałem i nie wpływało istotnie na ryzyko zgonu, natomiast obserwowano trend w kierunku zmniejszenia ryzyka wystąpienia niekorzystnych klinicznie punktów końcowych. Wyniki badania wskazują, że nie należy rutynowo stosować IABC przed PCI w tej grupie chorych.