Przewlekłą okluzję naczynia wieńcowego (chronic total occlusion, CTO) rozpoznajemy przy braku napływu do części dystalnej naczynia i na podstawie angiograficznych lub klinicznych objawów zamknięcia, trwających co najmniej 3 miesiące. Około jedna-trzecia stwierdzanych zmian z istotnym zwężeniem jest typu CTO, lecz tylko 10–15% z nich leczy się inwazyjnie. Skuteczne otworzenie przewlekle zamkniętego naczynia wiąże się z ustąpieniem objawów dusznicowych, poprawą frakcji wyrzutowej i poprawą przeżywalności. Implantacja stentu pokrytego sirolimusem ma przewagę na implantacją stentu metalowego w liczbie ponownych rewaskularyzacji i reokluzji. Obecnie dostępny stent pokryty sirolimusem jest zbudowany z drutu o grubości 140 µm i pokryty niewchłanianym polimerem o grubości 12 µm. Od 2002 roku dostępny jest stent CORACTO – stalowy o grubości 100 µm, pokryty ulegającym biodegradacji polimerem o grubości 4 µm.

 

Ocena skuteczności stentu CORACTO pokrytego sirolimusem (sirolimus eluting stent, SES) w porównaniu ze stentem metalowym o podobnej platformie metalowej (bar metal stent, BMS).