Chorzy randomizowani do grupy leczonej PCI z implantacją stentu metalowego n=110 chorych otrzymywali ASA i klopidogrel lub tiklopidynę w dawce nasycającej dzień przed zabiegiem a następnie lek otrzymywali przez 4 tygodnie. Chorzy randomizowani do zabiegu chirurgicznego z dostępu przedniobocznego bez krążenia pozaustrojowego n=110 chorych otrzymywali ASA. Tętnica piersiowa wewnętrzna była użyta jako pomost.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba chorych wolna od powikłań sercowo naczyniowych definiowanych jako zgon, zawał, ponowna rewaskularyzacja.

Drugorzędowy punkt końcowy: poszczególne składowe punktu pierwotnego, oraz ocena choroby w skali CCS i liczba pobieranych leków przeciwdławicowych.

 

Po 5 latach oceniono 216 chorych po n=108 chorych w każdej z grupy. Średni czas obserwacji 5,6±1.2 lat.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: stwierdzono u 51(47%) chorych z grupy stentowanej i u 31(29%) chorych z grupy MIDCAB p=0.02, RR 1.64 (95%CI;1.13-2.42).

Drugorzędowy punkt końcowy: Nie stwierdzono różnic w liczbie zgonów 11(10%) chorych z grupy stentowanej i 13(12%) chorych z grupy MIDCAB, ponowny zawał odpowiednio u 4(4%) chorych vs 5(5%) chorych. Główna różnica dotyczyła liczby ponownych rewaskularyzacji i w grupie leczonej implantacją stentów dotyczyła 35(32%) chorych a grupie leczonej chirurgicznie tylko 11(10%) chorych p<0.001, RR 3.18 (95%CI;1.67-6.39). W grupie leczonej chirurgicznie 95% chorych było bezobjawowych po zabiegu, natomiast w grupie z implantacją stentu, po zbiegu tylko 86% chorych było wolnych od objawów chorobowych p<0.05. W obserwacji wieloletniej nie było różnic w liczbie leków przyjmowanych pomiędzy grupami.

 

Po 5 latach nie stwierdzono różnic w liczbie zgonów i ponownych zawałów w grupie leczonej implantacja stentu w porównaniu do grupy leczonej minimalną inwazyjną bezpośrednia rewaskularyzacja mięśnia sercowego. Natomiast w grupie leczonej przezskórnie inwazyjnie częściej wykonywano ponowny zabieg rewaskularyzacyjny.