Wstęp
Procesy zapalne odgrywają znaczącą rolę zarówno w stanach miażdżycowych, jak i w przebiegu ostrego zespołu wieńcowego (acute coronary syndrome, ACS). U chorych z ACS stwierdza się podwyższoną koncentrację markerów zapalnych, co może sprzyjać procesom rozrostowym neointimy. Dodatkowo implantacja stentu przedłuża czas trwania stanu zapalnego. Implantacja stentu pokrytego deksametazonem redukuje liczbę zdarzeń niepożądanych w obserwacji 6-miesięcznej. Dodatkowo lokalne uwalnianie leku powoduje zahamowanie procesu zapalnego, poprawiając gojenie się zmian naczyniowych. Stent pokryty deksametazonem jest bezpieczny i skuteczny u chorych na dusznicę stabilną, co wykazano w badaniach z randomizacją, choć ostatnie wyniki badań wskazują, że stent ten jest bardziej skuteczny w niestabilnej postaci dusznicy niż w stabilnej. Brak jest badań oceniających skuteczność stentu pokrytego deksametazonem u chorych z ACS.
Cel badania
Ocena angiograficzna i kliniczna stentu Dexamet u chorych z ACS.
Grupę badaną stanowiło 120 chorych kierowanych do zabiegu inwazyjnego (percutaneous coronary intervention, PCI) w przebiegu zawału serca z uniesieniem ST (ST-segment elevation myocardial infarction, STEMI) w zapisie EKG, lub zwiększonymi stężeniami markerów uszkodzenia serca.
Randomizacja chorych po wykonaniu angiografii do grupy, w której implantowano stent Dexamet (n = 60), lub do grupy, w której implantowano stent BiodivYsio (bare metal stent, BMS) (n = 60). Wszyscy chorzy otrzymali 100 mg ASA i 300 mg klopidogrelu przed PCI, a następnie dawki leków stosowano przewlekle, w przypadku klopidogrelu 75 mg dziennie przez 12 mies. Używano stentów o wymiarach 2,5–4,0 mm i długości 8–18 mm.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: późna utrata światła (late lumen loss, LLL).
Drugorzędowy punkt końcowy: poważne niepożądane zdarzenia sercowe (major adverse cardiac events, MACE), ponowna rewaskularyzacja miejsca i naczynia stentowanego (target lesion revascularization, TLR i target vessel revascularization, TVR).
Średni wiek chorych wynosił 62,5 roku, mężczyźni stanowili 69% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 87% chorych, przebyty zawał u 17%, cukrzycę u 48%, hiperlipidemię u 62%. Palacze – 62% badanych.
Choroba jednonaczyniowa występowała u 32% chorych. Zmianę zlokalizowaną w tętnicy przedniej zstępującej stwierdzono u 42% chorych, w tętnicy okalającej u 31%, w prawej tętnicy wieńcowej u 27%. Zmiany typu B2/C stwierdzono u wszystkich badanych, całkowite zamknięcie naczynia u 46% chorych. Średnia długość zmiany wynosiła 10 mm. Więcej niż 1 stent implantowano u 12 chorych w grupie stentu Dexamet i u 11 chorych w grupie BMS.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: LLL była istotnie statystycznie mniejsza w grupie chorych z implantowanym stentem Dexamet: 0,55 ± 0,65 mm, w porównaniu z 1,07 ± 0,92 mm w grupie z implantowanym BMS (p = 0,001). Średni wymiar światła naczynia 2,48 ± 0,71 vs 1,97 ± 1,05 mm odpowiednio w grupach (p = 0,003). Restenoza > 25% wystąpiła u 10 (16,7%) chorych w grupie z implantowanym stentem Dexamet i u 20 (33,3%) chorych w grupie z implantowanym BMS (p = 0,57).
Drugorzędowy punkt końcowy: MACE wystąpiły u 23% chorych w grupie z implantowanym stentem Dexamet i u 38% chorych w grupie z implantowanym BMS (p = 0,08). Liczba TLR była istotnie statystycznie mniejsza w grupie z implantowanym stentem Dexamet (10 vs 20 chorych, p = 0,03). Różnica w liczbach TVR (12 vs 20 chorych, p = 0,11) nie była istotna statystycznie pomiędzy grupami.
Wnioski
Wszczepienie stentu pokrytego deksametazonem powoduje lepsze gojenie się zmian w naczyniu wieńcowym po implantacji stentu, z mniejszą liczbą ponownych rewaskularyzacji miejsca stentowanego w porównaniu ze stentem metalowym.
König A, Leibig M, Rieber J, Schiele TM, Theisen K, Siebert U, Gothe RM, Klauss V. Randomized comparison of dexamethasone-eluting stents with bare metal stent implantation in patients with acute coronary syndrome: serial angiographic and sonographic analysis. Am Heart J. 2007 Jun, 153(6), 979.e1-8. [PMID]: 17540198.
drukuj
