Okrężna izolacja żył płucnych, mapowanie i ablacja prądem wysokiej częstotliwości i linijowe ablacje lewego przedsionka są skutecznymi sposobami leczenia chorych z napadowym i utrzymującym się migotaniem przedsionków. U 90% chorych skutecznym sposobem leczenia migotania przedsionków z przywróceniem rytmu zatokowego jest chirurgiczne labiryntowanie – Cox Maze procedure. Jednak u chorych z reumatyczną chorobą serca skuteczność zabiegu jest niewielka. Jego odmianą jest zabieg wykonywany przy pomocy energii o częstotliwości fal radiowych.

 

Porównanie dwóch strategii postępowania u chorych z migotaniem przedsionków: okrężnej ablacji ujść żył płucnych i modyfikowanego zabiegu labirytowania za pomocą energii o częstotliwości radiowej w czasie zabiegu chirurgicznej wymiany zastawki.

Grupę badaną stanowiło 106 chorych w wieku ≥18 lat z reumatyczną chorobą serca, z utrzymującym się przez co najmniej rok objawowym migotaniem przedsionków, nieskutecznie leczonych antyarytmicznie, zakwalifikowanych do operacyjnej wymiany zastawki.

Randomizacja do grupy, w której wykonano okrężną ablację żył płucnych w 6 miesięcy po zabiegu kardiochirurgicznym (n=53) lub do grupy, w której wykonano zabieg CryoMaze podczas wymiany zastawki (n=53). W grupie, w której wykonywano CryoMaze, chorzy po operacji otrzymywali amiodaron dożylnie we wlewie, w dawce 900–1200 mg dziennie, a po opuszczeniu oddziału intensywnego nadzoru – doustnie w dawce 600 mg w pierwszym tygodniu i 200–400 mg dziennie do 3 miesięcy. Amiodaron odstawiano przy powrocie rytmu zatokowego. Wszyscy chorzy byli leczeni antykoagulogicznie. Kontrolne badania co 3 miesiące. Przy utrzymywaniu się arytmii przedsionkowych ponowną ablację wykonywano po 6 miesiącach. W grupie, w której wykonywano ablację okrężną żył płucnych, po zabiegu kardiochirurgicznym podawano beta-adrenolityki i digoksynę celem kontrolowania rytmu serca. Zabieg ablacji wykonywano po 6 miesiącach. Jeżeli w kontrolnym badaniu po kolejnych 6 miesiącach utrzymywały się arytmie przedsionkowe, włączano leki antyarytmiczne lub ponownie przeprowadzano ablację.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: w obserwacji rocznej liczba chorych bez nawrotu arytmii przedsionkowych trwających dłużej niż 30 sekund.

Średni wiek chorych wynosił 55 lat, 45% badanych stanowili mężczyźni.

Średni czas trwania migotania przedsionków – 70 miesięcy, średni wymiar lewego przedsionka 61 mm, Średnia wartość EF – 63%. Wymiana zastawki mitralnej u 75% chorych, naprawa zastawki u 7%, wymiana dwóch zastawek u 18%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po roku 55,2% chorych było po jednym zabiegu ablacji żył płucnych a 82% chorych po CryoMaze, bez arytmii przedsionkowych (p<0,001). Na zakończenie badania w grupie, w której wykonano ablację żył płucnych powrót rytmu zatokowego stwierdzono u 35 chorych (u 27 chorych rytm zatokowy powrócił po jednym zabiegu ablacji, a u 8 chorych – po dwóch zabiegach), a w grupie, w której wykonano labiryntowanie u – 44 chorych (u 40 chorych rytm zatokowy powrócił po jednym zabiegu ablacji, a u 4 chorych – po dwóch zabiegach) (p<0,001).

U chorych z reumatyczną chorobą serca i długotrwale utrzymującym się migotaniem przedsionków, zmodyfikowany zabieg labiryntowania przedsionków wykonany za pomocą energii o częstotliwości fal radiowych ma przewagę nad zabiegiem ablacji okrężnej ujść żył płucnych.