Tętnice piersiowe wewnętrzne wszczepione do gałęzi przedniej zstępującej są dłużej drożne niż pomosty żylne. Dodatkowo jako pomostu można użyć tętnice promieniowe. W badaniach retrospektywnych wykazano że rewaskularyzacja tętnicza z użyciem tętnic piersiowych i tętnicy promieniowej poprawia wyniki przeżycia i redukuje liczbę zdarzeń sercowych w porównaniu z konwencjonalną rewaskularyzacją z użyciem lewej tętnicy piersiowej wewnętrznej i pomostów żylnych. Pomimo wyraźnych korzyści tylko 12% chorych włączonych do badania SYNTAX miała wykonaną rewaskularyzację tylko z pomostów tętniczych.

 

Wyniki leczenia chorych u których wykonano pomostowanie tętnicze w porównaniu do konwencjonalnego tętniczo-żylnego.

Grupę badaną stanowiło 331 chorych w wieku < 70 lat, z izolowaną chorobą pnia lub choroba dwu- lub trójnaczyniową, z EF > 35%. Dodatni test Allena co najmniej w jednej dłoni.

Randomizacja do grupy w której wykonywano tylko pomosty tętnicze (n = 161 chorych) lub do grupy operowanej konwencjonalnie (n = 170 chorych). Zabieg wykonywano z środkowej sternotomii w normotermii z użyciem zimnej kardiopleginy. Pomosty tętnicze wykonywano z lewej, prawej lub obu tętnic oraz tętnicy promieniowej. W zabiegu konwencjonalnym wykonywano pomost z lewej tętnicy wewnętrznej piersiowej i pomosty żylne.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: drożność pomostów pop roku obserwacji.

Drugorzędowy punkt końcowy: klinicznie MACE (major adverse cardiac event), zawał, dusznica niestabilna, zaburzenia rytmu, niewydolność serca, ponowne wykonanie koronarografii, rewaskularyzacji przezskórnej lub kardiochirurgicznej.

Średni wiek chorych wyniósł 59 lat, mężczyźni stanowili 89% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 49% chorych, cukrzycę u 25%, hipercholesterolemia u 87%. Średni BMI – 27,5 kg/m².

Chorych z dusznicą bolesną w ≥ 3 klasie CCS było 28%, z niewydolnością serca w ≥ 3 klasie NYHA – 19%. Choroba pnia u 8% chorych, choroba dwunaczyniowa u 30%, trójnaczyniowa u 62%. Średnia liczba pomostów w grupie rewaskularyzowanej pomostami tętniczymi – 2,9, w grupie operowanej konwencjonalnie – 3,2 (p = 0,004). Odpowiednio w grupach 79,5% i 82,9% chorych miało wykonana pełną rewaskularyzację. Kontrolne badanie angiograficzne wykonano u porównywalnej liczby chorych (82 vs 84% chorych odpowiednio w grupach).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba chorych z drożnymi wszystkimi pomostami była porównywalna w grupach, 77,2% chorych u których wykonano rewaskularyzację tętniczą i 71,6% chorych w grupie operowanej konwencjonalnie (p = 0,30). Drożność pomostu wykonanego z lewej tętnicy piersiowej była wysoka w obu grupach (96 vs 95% drożnych pomostów), a liczba drożnych pomostu wykonanego z tętnicy promieniowej była porównywalna z liczbą drożnych pomostów żylnych (89 vs 87%).

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba MACE była porównywalna w grupach. Łącznie zdarzenia niepożądane obserwowano u 37 chorych w grupie z wykonana rewaskularyzacja tętniczą i u 43 chorych w grupie leczonej tradycyjnie. W I klasie CCS było odpowiednio w grupach 85,1 vs 87,1% chorych, w II klasie – 7,5 vs 5,9% chorych i w III klasie tylko 0,6% chorych w grupie leczonej konwencjonalnie.

 

Roczne wyniki leczenia chorych u których wykonano pełną rewaskularyzację tętniczą są porównywalne z konwencjonalnym leczeniem operacyjnym