Chorzy po randomizacji włączeni byli do grupy stentowania stentem pokrytym węglem lub stentem metalowym [Carbostent vs S660/670] i niewielka grupa miała implantowany stent z modyfikacją systemu prowadzącego i balonu [Sirius vs S7]. Chorzy po implantacji stentu mieli wykonywana koronarografię i kontrolne badanie po 6 miesiącach.

Stent pokryty jest węglem [dakron?] o powłoce 0.3 do 0.5 um. Stenty o długości 9, 15 i 25 mm i wymiarach od 2.0 do 4.0 mm.

Chorzy przed badaniem otrzymywali 10.000u heparyny, 500mg ASA i 300 mg klopidogrelu lub 3x500mg tiklopidyny, a następnie przez miesiąc 75mg klopidogrelu lub 2x250 tiklopidyny oraz od 100 do 300 mg ASA.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Procentowa utrata wymiaru światła naczynia.

Drugorzędowy punkt końcowy: Stenoza w badaniu kontrolnym, częstość restenozy [definiowana jako stenoza ≥50%], częstość reinterwencji na naczyniu uszkodzonym, częstość ostrej i podostrej zakrzepicy w stencie, zawał i zgon.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Utrata wymiaru światła w badaniu angiograficzny 28.9% w stencie Carbostent i 26.7% w stencie metalowym p=0.95.

Drugorzędowy punkt końcowy: wymiary światła [mm] 1.0±0.72 vs 0.93±0.62 p=0.94 w grupach odpowiednio. Stopień restenozy 40.7±22.9% vs 38.0±20.1% p=0.92 oraz częstość restenozy 23.5 vs 15.9% p=0.07 w grupach odpowiednio. W ocenie klinicznej nie było różnic w zgonach, zakrzepicy w stencie, zawałach serca i kolejnych rewaskularyzacjach. W porównaniu punktu złożonego MACE wystąpił u 41(20.1%) chorych vs 28(13.7%) chorych p=0.11.

 

Wyniki są zgodne z innymi obserwacjami, że stenty pokryte nieaktywnymi związkami nie mają przewagi nad stentami metalowymi.