Chorzy byli randomizowani do ramienia inwazyjnego n=182 chorych lub do ramienia zachowawczego n= 183 chorych. Wszyscy chorzy otrzymali klopidogrel 300 lub 600mg lub tiklopidyne 500mg, ASA 500mg i heparynę 70U/kg. Chorzy z ramienia inwazyjnego mieli wykonaną koronarografię, a następnie w zależności od wyniku PCI. U chorych u których wykonano PCI podano bolus iv abciximabu 0.25mg/kg, a następnie wlew 0.125mg/min przez 12 godz. Po zabiegu chorzy otrzymywali klopidogrel 75 mg lub tiklopidyne 500mg przez 4 tyg. i ASA 200-325 mg na stałe. W ramieniu zachowawczym stosowano leczenie typowe.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wielkość zawału ocenianą w badaniu SPECT w 5-10 dniu po randomizacji.

Drugorzędowy punkt końcowy: złożony zgon z różnej przyczyny, ponowny zawał i udar w obserwacji 30-dniowej.

W badaniu angiograficznym 50% chorych miało przepływ TIMI 0-1, po PCI 87% chorych miało przepływ TIMI 3. U 87% chorych wykonano stentowanie, u 7% angioplastykę balonową, u 4% CABG i 2% leczenie farmakologiczne. Średni czas od randomizacji do angiografii wyniósł 1.5(0.9-3.3) godziny. U 90% chorych z każdej z grup wykonano SPECT.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wielkość zawału ocenianą w badaniu SPECT wyniosła 8% masy LV w grupie leczonej inwazyjnie i 13% masy LV w grupie leczonej zachowawczo p=0.0002.

Drugorzędowy punkt końcowy: zgon z różnej przyczyny 2% chorych z ramienia inwazyjnego vs 4% chorych z ramienia zachowawczego p=0.21. Zgon i zawał w grupach odpowiednio 4% chorych vs 6% chorych p=0.4 i zgon/zawał/udar 4% vs 6.6% chorych p=0.37.

Nieplanowana angioplastyka wynikająca z pogorszenia stanu chorego wynosiła 1% chorych w grupie leczonej inwazyjnie i 33% w grupie leczonej zachowawczo.

 

Wyniki zachęcają do stosowani strategii inwazyjnej u chorych z objawami trwającymi dużej niż 12 godzin, co związane jest ze zmniejszeniem masy zawału. Wyniki te wskazują na zmiany w rekomendacjach do leczenia w obecnych zaleceniach.