Grupę badaną stanowiło 255 chorych między 18. a 75. rokiem życia z przewlekłą, wyrównaną w okresie ostatnich 3 mies. niewydolnością serca, leczonych inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI)/lekami blokującymi receptor angiotensyny II (ARB). Dobór innych leków stosowane w leczeniu niewydolności serca pozostawiono do decyzji lekarzy prowadzących. Dodatkowe kryteria zakwalifikowania do badania: wartość frakcji wyrzutowej (EF) ≤ 35% w badaniu echokardiograficznym lub wymiar późnorozkurczowy lewej komory ≥ 60 mm i frakcja skracania ≤ 20%.

Randomizacja do grupy otrzymującej 20mg betaksololu dziennie (n = 124 chorych) lub do grupy otrzymującej 25 mg karwedilolu 2 razy dziennie (n = 131 chorych). Leczenie rozpoczynano od dawki 2,5 mg betaksololu dziennie i 3,125 mg karwedilolu 2 razy dziennie. Dawkę podwajano co 2 tyg., aż do uzyskania dawek docelowych, poprawy klasy wg skali NYHA lub uzyskania czynności serca (HR) w pozycji leżącej < 60/min lub skurczowego ciśnienia tętniczego (SBP) w pozycji leżącej < 90 mm Hg. Badanie echokardiograficzne wykonywano 3-krotnie, na początku badania, po fazie wstępnej i w końcowej fazie badania.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wartość EF w badaniu echokardiograficznym.
Drugorzędowe punkty końcowe: progresja niewydolności serca, liczba hospitalizacji i liczba zgonów z powodu chorób układu krążenia. Oceniano również wydolność wysiłkową w teście 6-minutowego marszu (6-minute walking test, 6MWT), klasę wg skali NYHA i jakość życia.

Średni wiek chorych wyniósł 56 lat, mężczyźni stanowili 86% badanych. Średni czas trwania niewydolności serca – 25 mies. Do II klasy wg skali NYHA zakwalifikowano 66% chorych. Średni dystans 6MWT około 440 m. Średnia wartość EF – 31%. Średni wymiar lewej komory – 68 mm.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: obserwowano wzrost wartości EF w obu grupach, ale różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie. Wartość EF uległa poprawie w grupie karwedilolu z 30,2 ± 7,6% do 43,3 ± 9,9%, natomiast w grupie betaksololu z 30,9 ± 8,0% do 42,9 ± 11,0%.
Drugorzędowy punkt końcowy: Zgon lub ponowna hospitalizacja wystąpiły u 15% chorych z grupy karwedilolu i u 13% chorych z grupy betaksololu (p = NS). Nie wykazano różnic we wzroście dystansu w 6MWT, w zmianie klasy wg skali NYHA, jak również w ocenie jakości życia. Zwolnienie czynności serca w trakcie terapii było porównywalne w grupach (o 13,1/min w grupie karwedilolu i o 14,4 /min w grupie betaksololu).

Efektywność betaksololu kardioselektywnego beta-blokera, o długim czasie działania, stosowanego u chorych z niewydolnością serca i wartościami EF ≤ 35% jest porównywalna z karwedilolem pod względem wpływu na poprawę czynności lewej komory, tolerancji wysiłku oraz bezpieczeństwa stosowania.