Sugeruje się że niektóre leki jak ACEI, ARB i statyny mogą zapobiegać migotaniu przedsionków. Antyarytmiczny efekt statyn nie jest jasny, ale nie można wykluczyć że wynika z zahamowania procesów zapalnych. Wczesne badania z lekami obniżającymi stężenie lipidów wskazywały na korzystny efekt zarówno w komorowych zaburzeniach rytmu i w migotaniu przedsionków. Wyniki późniejszych prac są rozbieżne.

 

Ocena skuteczności atorwastatyny w utrzymaniu rytmu zatokowego u chorych po przebytej kardiowersji z powodu migotania przedsionków.

Grupę badaną stanowiło 234 chorych w wieku pomiędzy 18 a 80 lat z przetrwałym (trwającym dłużej niż 7 dni) migotaniem przedsionków (atrial fribrillation, AF).

Randomizacja do grupy otrzymującej 80 mg atorwastatyny dziennie (n = 118 chorych) lub do grupy placebo (n = 116 chorych). Wszyscy chorzy przed kardiowersja otrzymywali warfarynę z uzyskaniem docelowych wartości INR (INR w granicach 2-3) > 3 tyg. przed kardiowersją. Zalecano wykonanie badania echokardiograficznego przezprzełykowego. Leczenie atorwastatyną (lub placebo) rozpoczynano 14 dni przed planowaną kardiowersją. Zabieg kardiowersji przeprowadzano typowo. Za zabieg skuteczny przyjmowano powrót rytmu zatokowego > 1 min po ostatnim wstrząsie (zwykle kardiowersja wzrastającą dawką prądu – 200,300 i 360 J). Kontrolne badanie następnego dnia i po 1. i 6. mies.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba chorych z rytmem zatokowym w zapisie EKG w 30 dniu po kardiowersji.

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba chorych z rytmem zatokowym w 6 mies. obserwacji, objawy uboczne związane z leczeniem.

Średni wiek chorych wyniósł 65 lat, mężczyźni stanowili 75% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 48% chorych, dusznicę bolesną u 4%, niewydolność serca u 10%, cukrzycę u 8%, incydenty mózgowe u 4,5%. Średni BMI – 29 kg/m². EF > 45% stwierdzono u 90% badanych, EF < 30% u 3%. Średni wymiar lewego przedsionka – 44 mm.

Średni czas trwania AF – 3,8 mies.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po 30 dniach obserwacji na rytmie zatokowym pozostawało 51% chorych w grupie otrzymującej atorwastatynę i 42% chorych w grupie placebo (OR 1,44; 95% CI 0,85-2,44; p = 0,18).

W grupie leczonej atorwastatyną obserwowano istotne statystycznie obniżenie stężenia cholesterolu (p < 0,0001), LDL (p < 0,0001), TG (p = 0,0283), bez zmian w stężeniu HDL (p = 0,472).

Drugorzędowy punkt końcowy: po 6 mies. liczba chorych z utrzymującym się rytmem zatokowym była w dalszym ciągu podobna w grupach. W grupie leczonej atorwastatyną rytm zatokowy stwierdzono u 38% chorych, w grupie placebo u 39% chorych (OR 0,90; 95% CI 0,53-1,54; p = 0,71). W okresie pomiędzy 30 dniem a 6 mies. obserwacji ponowną kardiowersję wykonano u 22 i 23% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,87).

Objawy uboczne wystąpiły u 2,6% chorych w grupie leczonej atorwastatyną i u 3,4 % w grupie placebo (p = 0,68).

 

Atorwastatyna nie wykazuje przewagi nad placebo w utrzymaniu rytmu zatokowego po 30 dniach od wykonanej kardiowersji u chorych z przetrwałem migotaniem przedsionków.