Wstęp. Cel badania
Chorzy objawowi z niedomykalnością mitralną z obniżoną EF, są grupą chorych wysokiego ryzyka wymagający leczenia operacyjnego. Natomiast chorzy bezobjawowi z niedomykalnością mitralna są grupą chorych w której nie wskazuję się grupę wysokiego ryzyka. Chorzy z wysokim ryzykiem i dużą falą zwrotną mają wyższe ryzyko zdarzeń niepożądanych w porównaniu do chorych z mała falą zwrotną. Celem pracy było zbadanie postawionej hipotezy, że u chorych z zmianami organicznymi zastawki mitralnej rokowanie zależy od wielkości objętości fali zwrotnej i efektywnej powierzchni niedomykalności zastawki.
Chorzy z holosystoliczną falą zwrotną mitralną w kolorowym Dopplerze, wada izolowana - bez wady aortalnej i czysta - bez współistniejącej stenozy. Z badania wykluczono chorych z niedomykalnością mitralną w przebiegu kardiomiopatii, z prawidłowymi płatkami zastawki, z frakcją wyrzutową <50%. Wiek, płeć, typ zaburzeń rytmu nie był brany pod uwagę.
Niedomykalność mitralna była oznaczana 2-3 metodami, z określeniem średniej objętości fali zwrotnej i efektywnego pola powierzchni niedomykalności (ERO effective regurgitant orifice). Zgodnie z zaleceniami niedomykalność określano jako łagodną, umiarkowaną i ciężką w przypadku objętości fali zwrotnej <30 ml, 30-59 ml, ≥60 ml odpowiednio i efektywnego pola powierzchni <20 mm2, 20-39 mm2 i ≥40 mm2 odpowiednio. U badanych wykonywano pełne badanie echokardiograficzne.
Średni wiek badanych 63 lata, mężczyźni stanowili 63% badanych. Wypadanie płatka zastawki mitralnej u 80% chorych, nadciśnienie tętnicze 39%chorych, cukrzyca 5 % chorych. W badanej grupie 28% chorych miało ERO <20 mm2, 28% chorych z ERO 20-39 mm2 i 43% chorych z ERO ≥40 mm2. W ocenie jakościowej fala zwrotna 1/4 70 chorych, 2/4 49 chorych, 3/4 93 chorych i 4/4 244 chorych.
W stratyfikacji chorych w zależności od ERO, badani z większą powierzchnią niedomykalności byli starsi, częściej mężczyźni, częściej wypadanie płatka. Natomiast w grupie z mniejszą ERO częściej występowało nadciśnienie tętnicze.
Średni czas obserwacji od rozpoznania i leczenia farmakologicznego (n=224 chorych) wyniósł 2.7±2.9 lat a łącznie z okresem po leczeniu chirurgicznym 5.1±2.9 lat.
W okresie 5 lat zmarło 56 chorych, z przeżyciem rocznym 96±1% i pięcioletnim 78±3%. Ryzyko zgonu z przyczyn sercowych wyniosło RR 1.29 (95%CI;1.15-1.42) p<0.01 na każde 10 mm2 wzrostu ERO. W analizie wieloczynnikowej z uwzględnieniem płci, wieku, EF, obecności cukrzycy i migotania przedsionków RR 1.30 (95%CI;1.15-1.47) p<0.01. W grupie chorych z ERO 20-39 mm2 ryzyko zgonu z przyczyn sercowych RR 3.10 (95%CI;1.15-8.53) p=0.03, z ERO ≥40 mm2 RR 5.21 (95%CI;1.98-14.40) p<0.01. W grupie chorych z ERO <20 mm2 śmiertelność 5-letnia wyniosła 3±2%, w grupie z ERO 20-39 mm2 20±6% i w grupie z ERO ≥40 mm2 36±9% (p<0.01).
Objętość fali zwrotnej była w mniejszym stopniu związana z przeżywalnością w grupie chorych z niedomykalnością mitralną.
Wnioski
Ocena ilościowa niedomykalności mitralnej jest ważnym wskaźnikiem rokowniczym u asymptomatycznych chorych. Chorzy z efektywnym polem powierzchni niedomykalności ≥40 mm2 powinni być kierowani do oceny chirurgicznej.
Enriquez-Sarano M, Avierinos JF, Messika-Zeitoun D, Detaint D, Capps M, Nkomo V, Scott C, Schaff HV, Tajik AJ. Quantitative determinants of the outcome of asymptomatic mitral regurgitation. N Engl J Med. 2005 Mar 3, 352(9), 875-883. [PMID]: 15745978.
drukuj
