Wstęp. W badaniu ASTEROID oceniono skuteczność leczenie rosuwastatyną w regresji zmian miażdżycowych u chorych z objawami klinicznymi u których angiograficznie potwierdzono zmiany w naczyniu wieńcowym. Ocenę zmiany dokonywano w oparciu o badanie ultrasonograficznym naczynia wieńcowego (ocena objętości blaszki – pierwotny punkt badania) i badanie angiograficzne (wielkość światła naczynia – punkt wtórny badania).
Cel badania. W obecnej pracy oceniono efekt intensywnego leczenia rosuwastatyną, z uzyskaniem bardzo niskiego poziomu LDL, z oceną wielkości światła naczynia w badaniu angiograficznym.

Grupę badaną stanowiło 292 chorych w wieku ≥18 lat, kierowanych do zabiegu angiograficznego z powodu stabilnej, niestabilnej dusznicy lub z udokumentowanymi badani wskazującymi na niedokrwienie mięśnia sercowego. W badaniu angiograficznym co najmniej jedna zmiana stenotyczna >20% wymiaru światła naczynia, lecz <50% możliwa do przejścia cewnikiem, z minimalną długością zmiany 40 mm. Poziom lipidów nie był podstawą włączenia do badania. Chorzy włączani do badania nie pobierali statyn przez okres dłuższy niż 3 mies. w ciągu ostatnich 12 mies.

W badania analizowano dane uzyskane od n=292 chorych u których stwierdzono co najmniej jedno zwężenie >25% w co najmniej jednym segmencie i u których wykonano kontrolne badanie angiograficzne. Łącznie oceniano 613 segmentów, średnio 2 segmenty na jednego chorego. Wszyscy chorzy włączeni do badania otrzymywali rosuwastatynę w dawce 40 mg dziennie przez okres 2 lat. Z badania wyłączano chorych z poziomem TG>500mg/dl i chorych z niestabilną cukrzycą (HbA_1C≥10%). U wszystkich chorych wykonywano badanie angiograficzne po zakończeniu badania. W kontrolnym badaniu angiograficznym oceniano stopień stenozy w naczyniu i minimalny wymiar naczynia.

Średni wiek chorych wyniósł 59 lat, mężczyźni stanowili 73% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 98% chorych, przebyty zawał u 27%, przebyty ostry zespół wieńcowy u 18%, cukrzycę u 13%. Średni BMI – 28,3 kg/m².
Leczenie rosuwastatyną spowodowało obniżenie poziomu LDL z 131,5 mg/dl do 61,1 mg/dl (średnia różnica -53, 3 mg/dl). Obniżenie poziomu Ch wyniosło -33,9 mg/dl, non-HDL -47,0 mg/dl, TG -12,3 mg/dl, natomiast poziom HDL wzrósł o 13,8 mg/dl.

Po 24 mies. leczenia rosuwastatyną stwierdzono zmniejszenie średniego wymiaru stenozy z 37,3% do 36,0%, z średnią różnica -1,3% (p<0,001). Minimalny wymiar naczynia wzrósł z 1,65±0,36 do 1,68±0,38 mm, z średnią różnica na zakończenie badania 0,03 mm (p<0,001). Zmniejszenie stenozy ≥10% obserwowano u 22 chorych (7,5%), zmniejszeni <10% u 261 chorych (89,4%), natomiast wzrost stenozy ≥10% u 9 chorych (3,1%) (p=0,03). Wzrost minimalnego wymiaru światła ≥0,2 mm obserwowano u 34 chorych (12,1%), zmianę <0,2 mm u 230 chorych (81,9%) i zmniejszenie wymiaru ≥0,2 mm u 17 chorych (6,0%).

Wnioski. Leczenie rosuwastatyną przez 24 mies. z uzyskaniem poziomu LDL <70 mg/dl z towarzyszącym wzrostem poziomu HDL, wiąże się z regresja zmian stenotycznych i wzrostem wymiaru minimalnego światła naczynia w badaniu angiograficznym.