Poprzednie badania wykazały wyższość PCI nad leczeniem fibrynolitycznym w AMI, jakkolwiek opóźnienie w rozpoczęciu leczenia inwazyjnego dotyczy większości z chorych z STEMI. Być może włączenie wczesnego leczenia fibrynolitycznego przed PCI poprawi wyniki leczenia chorych z STEMI. Celem pracy była ocena czy stosowanie leczenia fibrynolitycznego, a następnie PCI poprawi wyniki kliniczne.

Chorzy w wieku >18 rż z STEMI i objawami do 6 godzin do randomizacji, chorzy ze wskazaniami po primary PCI, w badaniu ekg łączne uniesienie ST ≥6mm we wszystkich odprowadzeniach, dla ściany dolnej uniesienie ≥4mm z towarzyszącym obniżeniem ST nad ścianą przednią lub LBBB z towarzyszącym nowym uniesieniem ST ≥1mm.

Chorzy randomizowani w stosunku 1:1. Chorzy z grupy leczenia fibrynolitycznego n=829 chorych otrzymywali bolus heparyny 60U/kg max. 4000 U oraz ASA, następnie bolus tenecteplazy iv. Grupa leczona PCI n=838 chorych otrzymywała bolus heparyny 70U/kg i ASA. Następnie wykonywano PCI w okresie >60 do 180 minut po randomizacji i dodatkowo UHF w zależności od czasu ACT. Inhibitory GP 2b3a w zależności od decyzji operatora. Jeżeli implantowano stent chorzy otrzymywali klopidogrel.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Złożony, zgon lub wstrząs kardiogenny lub pogorszenie wydolności serca w obserwacji 90-dniowej.

Drugorzędowy punkt końcowy: patrz ASSENT 4 PCI (ESC 2005).

 Średni czas od objawów do randomizacji 140 minut w grupie TNK+PCI i 135 minut w grupie PCI. PCI było wykonane u 91.1% chorych z grupy PCI i u 87.1% chorych z grupy TNK+PCI p=0.01. Średni czas do podania TNK 104 minuty. Klopidogrel/tiklopidynę podano u 63% chorych w grupach, UHF u 70.1% chorych z grupy PCI i u 67.4% chorych z grupy TNK+PCI.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 18.8% chorych z grupy TNK+PCI i u 13.7% chorych z grupy PCI p=0.0055. Poszczególne składowe punktu pierwotnego, zgon 6.1% vs 4.8% chorych p=0.141, wstrząs kardiogenny 6.1% vs 4.8% chorych p=0.273 i pogorszenie wydolności serca 12.1% vs 9.4% chorych p=0.078.

 Drugorzędowy punkt końcowy: w obserwacji 90 dniowej, zawał w grupie TNK+PCI 6.1% vs 3.5% chorych w grupie PCI p=0.020, rewaskularyzacja 6.6% vs 3.6% chorych p=0.006, udar 2.65% vs 0.12% chorych p<0.0001, krwawienie śródczaszkowe 1.09% vs 0.12% chorych p=istotne, poważne krwawienia 5.7% vs 4.3% chorych w grupach odpowiednio p=0.217.

W analizie podgrup najczęściej zgony wystąpiły u chorych randomizowanych do TNK+PCI w szpitalach z możliwością wykonania PCI 8.5% vs 5.2% chorych w grupie PCI, w mniejszym stopniu w szpitalach nie dysponujących PCI 5.3% vs 4.8% chorych i z większą liczbą zgonów w grupie PCI przy randomizacji w ambulansie 3.1% vs 4.1% chorych. Najlepszy TIMI 3 osiągnięto u chorych randomizowanych w ambulansie 55% chorych, w szpitalu bez PCI 43% chorych i w szpitalach dysponujących PCI 39% chorych. Zauważono również, że korzyść odnieśli chorzy, którym implantowano stent w obu grupach bez różnicy u chorych u których wykonano angioplastykę (dalsze leczenie blokerami płytek?).

 WNIOSKI: U chorych z STEMI, u których zaplanowano pierwotna PCI, podanie tenecteplazy bezpośrednio przed PCI wiązało się z wzrostem częstości punktu pierwotnego, zgonu, wstrząsu kardiogennego lub pogorszenia wydolności serca w obserwacji 90 dniowej w porównaniu do samej PCI.