Nagłe zatrzymanie krążenia w warunkach pozaszpitalnych jest przyczyną większości nagłych zgonów z przyczyn pozatraumatycznych. Jakość prowadzonej resuscytacji krążeniowo-oddechowej warunkuje jej skuteczność terapeutyczną. Wprowadzenie urządzenia mechanicznego do masażu pośredniego serca stwarza warunki dla uzyskiwania lepszych wyników w zakresie poprawy przepływu krwi, a tym samym dla skuteczniejszej resuscytacji mózgu i serca.

Cel badania
Ocena skuteczności automatycznego urządzenia do masażu pośredniego serca – autopulse resuscitation system (ZOLL circulation) w porównaniu z pośrednim masażem serca prowadzonym metodą klasyczną w warunkach pozaszpitalnych.

Urządzenie mechaniczne do masażu pośredniego serca uzyskało akceptację FDA. Jego waga wynosi około 16 kg. Baterie umożliwiają ciągłą pracę urządzenia przez godzinę. Urządzenie zakładane na pacjenta automatycznie oblicza głębokość ucisku tłoka, prowadzi ucisk z częstością 80 ucisków/min. Po 15 uciskach następują 3 s przerwy na wentylację płuc. W badaniu oceniono łącznie n = 673 chorych resuscytowanych ręcznie i n = 704 chorych resuscytowanych przy pomocy urządzenia mechanicznego. Do oceny końcowej włączono wszystkie przypadki zatrzymania krążenia z przyczyn sercowych, z wyłączeniem przypadków z zabiegami resuscytacyjnymi przed przybyciem EMS lub zatrzymaniem serca po przybyciu EMS (n = 373 resuscytowanych ręcznie i n = 394 resuscytowanych przy pomocy urządzenia mechanicznego).

Piewszorzędowy punkt końcowy: przeżycie po 4 godz. od wezwania EMS.

Drugorzędowy punkt końcowy: przeżycie do wypisu ze szpitala oraz stan neurologiczny.

Średni wiek osób resuscytowanych wyniósł 66 lat, mężczyźni stanowili 66%. Średni czas od wezwania do przybycia EMS wynosił 7,8 min. Czas do pierwszej defibrylacji był znamiennie statystycznie dłuższy w grupie badanej: w grupie kontrolnej – 9,7 min i w grupie z wykorzystaniem urządzenia do masażu serca – 11,8 min (p = 0,001). W grupie kontrolnej rzadziej podawano epinefrynę 82,8% chorych vs 89,1% chorych w grupie z wykorzystaniem urządzenia do masażu serca (p = 0,03). Czas od wezwania do przybycia doświadczonego zespołu ratownictwa medycznego oraz do pierwszej defibrylacji był porównywalny w obu grupach: 7,9 ± 4,4 vs 8 ± 4,8 (p = 0,22) oraz 9,8 ± 3,2 vs 12,0 ± 6,6 (p = 0,33). W grupie z zaplanowanym wykorzystaniem urządzenia do masażu serca urządzenie zastosowano u 82% chorych, a czas od wezwania do uruchomienia urządzenia wyniósł 11,9 min.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: nie wykazano różnic w liczbie przeżyć do 4 godz. od wezwania telefonicznego: 104 chorych (26,3%) w grupie resuscytowanych przy pomocy urządzenia mechanicznego i 92 chorych (24,7%) w grupie resuscytowanych pośrednim masażem serca (p = 0,74). Liczba chorych, którzy zmarli w miejscu zdarzenia i na oddziale intensywnej opieki medycznej była porównywalna w grupach. Szpital opuściło 37 chorych (9,9%) w grupie resuscytowanej typowo i 23 chorych (5,8%) resuscytowanych przy pomocy urządzenia mechanicznego (p = 0,04).

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba chorych bez trwałego uszkodzenia mózgu (w 5-stopniowej skali funkcjonowania mózgu stopień 1-2, tj. w pełni sprawni umysłowo) była znamiennie statystycznie wyższa w grupie chorych resuscytowanych metodą klasyczną – 28 chorych (7,5%) vs 12 chorych (3,1%) (p = 0,006).

W podgrupie chorych z wyjściową asystolią uzyskano lepsze wyniki dotyczące przeżycia u chorych resuscytowanych z wykorzystaniem urządzenia mechanicznego (0,6% vs 1,7%).