Na 4 tygodnie przed randomizacją chorzy 3-krotnie mieli oceniane wartości BP. Randomizacja do grupy leczenia jako lek podstawowy amlodypina a przy nieskuteczności dodatkowo perindopril n=9639 chorych lub grupy gdzie lekiem podstawowym był atenolol, a przy nieskuteczności bendroflumetiazyd. Maksymalne dawki leków amlodypina 10 mg, perindopril 8mg (2x4mg), atenolol 100 mg, bendroflumetiazyd 2.5 mg. Przy nie osiągnięciu wartości docelowych (BP 140/90 mmHg dla chorych bez cukrzycy i 130/80 mg dla chorych z cukrzycą) dołączano doksazosynę w wzrastających dawkach do 8 mg dziennie.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych i zawał (w tym zawał bezobjawowy).

Drugorzędowy punkt końcowy: zgony, udary, punkt pierwotny bez zawałów bezobjawowych, zdarzenia wieńcowe, zdarzenia i zabiegi sercowo naczyniowe, zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych, zakończona i nie zgonem niewydolność serca. Analiza podgrup w zakresie pierwotnego punktu końcowego, wszystkich zdarzeń i zabiegów sercowo-naczyniowych.

Po zakończeniu badania dodatkowo włączono punkt złożony zgony, zawał i udar, oraz do punktu pierwotnego dołączono rewaskularyzacje.

Średnie obniżenie BP w grupie leczonej amlodypiną wyniosło 27.5/17.7 mmHg, a w grupie atenololu 25.7/15.6 mmHg, . Zarówno na początku badania jaki i przez cały okres badania wartości SBP/DBP w obu grupach zachowywały się podobnie.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: był zredukowany o 10% w grupie leczonej jako lek podstawowy amlodypiną HR 0.90 (95%CI;0.79-1.02) p=0.1052. Natomiast w punktach złożonych ustalonych po badaniu wykazano znaczącą redukcję; złożony zgony, zawał i udar redukcja o 16% HR 0.84 (95%CI;0.76-0.92) p=0.0003 oraz punkt pierwotny + rewaskularyzacje redukcja o 14% HR 0.86 (95%CI;0.77-0.96) p=0.0058.

Drugorzędowy punkt końcowy: Wykazano znaczącą redukcję w większości wtórnego punktu końcowego. Zgony redukcja o 11% (p=0.0247), udary redukcja o 23% (p=0.0003), punkt pierwotny bez zawałów bezobjawowych redukcja o 13% (p=0.0458), zdarzenia wieńcowe redukcja o 13% (p=0.007), zdarzenia i zabiegi sercowo-naczyniowe redukcja o 16% (p<0.0001), zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych redukcja o 24% (p=0.001). Nie wykazano znaczącej redukcji zakończonej lub nie zgonem niewydolność serca, redukcja o 16% (p=0.1257). Analiza podgrup w zakresie pierwotnego punktu końcowego, wszystkich zdarzeń i zabiegów sercowo-naczyniowych wykazała korzyść z stosowania amlopidyny i perindoprilu bez względu na płeć, wiek >60 lat, palenie tytoniu, obecność cukrzycy, otyłość, przerost LV, przebyte zdarzenia naczyniowe, wydolność nerek obecność zespołu metabolicznego.

W trzeciorzędowym punkcie końcowym stwierdzono rzadszy rozwój w grupie otrzymującej amlodypinę dusznicy niestabilnej (o 32%), chorób naczyń obwodowych (o 35%), nowo wykrytej cukrzycy (o 30%) i nowo rozpoznanej niewydolności nerek (o 15%).

 

 Leczenie oparte na amlodypinie w znaczący sposób redukuje poważne powikłania sercowo-naczyniowe i nowo rozpoznaną cukrzycę w porównaniu do leczenia opartego na atenololu. W oparciu o przeprowadzane barania randomizowanej, efekt ten nie można oprzeć na lepszym obniżeniu ciśnienia tętniczego. Mimo wszystko wyniki wskazują na lepsze efekt połączenia leków (amlodypiny+perindopril).