Wstęp. Cel badania
Celem działań leczniczych w zawale serca jest przywrócenie drożności naczynia dozawałowego i ograniczenie martwicy mięśnia sercowego. W poprzednim badaniu AMISTAD I wykazano, że u chorych z zawałem ściany przedniej ciągły dożylny wlewie adenozyny może redukować wielkość zawału. Obecna praca dotyczy większej populacji i dwóch różnych dawek leku.
Chorzy >18rż z bólem w klp <6 godzin od początku, trwającym ≥30 min i z objawami elektrokardiograficznymi uniesienia odcinka ST nad ścianą przednią (uniesienie ≥2mm w dwóch sąsiadujących odprowadzeniach lub świeży LBBB).
Chorzy byli randomizowani do trzech grup placebo n=703 chorych, wlewu adenozyny przez 3 godziny w dawce 50ug/kg/min n=702 chorych i wlewu 70ug/kg/min n=713 chorych. Wlew rozpoczynano na 15 minut przed włączeniem leczenia fibrynolitycznego lub zabiegiem na tętnicach wieńcowych. Jeżeli w czasie podawania wystąpiło niedociśnienie, bradykardia lub skurcz oskrzeli dawkę redukowano o 15%. Inne leczenie zależało od lekarza prowadzącego.
[Niewydolność serca rozpoznawano na podstawie dwóch kryteria z następujących: nowy obrzęk płuc w badaniu rtg przy braku przyczyn nie sercowych, rzężenia >1/3 klp, ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej >18 mmHg, CI <2.4 l/min/m2, duszność z pO2<80mmHg lub saturacja O2 <90% bez choroby płuc, użycie diuretyków pętlowych z powodu zastoju w płucach].
U 243 chorych wykonano badanie SPECT celem oceny wielkości masy zawału.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: świeżo rozpoznana niewydolność serca (>24 godzin od podania leku), rehospitalizacja z powodu niewydolności serca, zgon z różnych przyczyn w okresie 6 miesięcy.
Drugorzędowy punkt końcowy: zgony wszystkie i z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 6 miesięcy.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: Złożony punkt końcowy wystąpił u 126(17.9%) chorych w grupie placebo i u 231(16.3%) chorych łącznie w grupach adenozyny (w grupie z wlewem mniejszej dawki punkt złożony wystąpił u 116(16.5%) chorych, w grupie dużej dawki u 115(16.1%) chorych) p=0.43. Nie było różnic pomiędzy grupami w liczbie zgonów (p=0.29), świeżo rozpoznana niewydolność serca (p=0.75) i rehospitalizacja z powodu niewydolności serca (p=0.81).
Drugorzędowy punkt końcowy: W podgrupie chorych u których wykonano badanie SPECT średnia wielkość zawału (% masy LV) w grupie kontrolnej wynosiła 27%(4-49%) vs 17%(1-39%) w połączonych grupach adenozyny p=0.074. W grupie małej dawki wielkość zawału wynosiła 23%(6-39%) p=0.41 w porównaniu do grupy placebo, a w dużej dawce wielkość zawału wynosiła 11%(0-37%) p=0.023.
U chorych u których wystąpił punkt złożony wielkość zawału wyniosą średnio 43%(26-53%) vs 17%(1-39%) w grupie bez punktów końcowych p<0.0001.
Wnioski
Wyniki kliniczne u chorych z ACS z uniesieniem ST u których wykonano reperfuzja tętnic wieńcowych, nie zależały od terapii adenozyną, chociaż wielkość zawału była znacząco mniejsza w przypadku wlewu adenozyny 70ug/kg/min, znajdując związek wielkości masy zawału z zdarzeniami sercowo-naczyniowymi. Dalsze badania z dawką 70ug/kg/min powinny być zaplanowane.
Ross AM, Gibbons RJ, Stone GW, Kloner RA, Alexander RW; AMISTAD-II Investigators. A randomized, double-blinded, placebo-controlled multicenter trial of adenosine as an adjunct to reperfusion in the treatment of acute myocardial infarction (AMISTAD-II). J Am Coll Cardiol. 2005 Jun 7, 45(11), 1775-80. [PMID]: 15936605.
drukuj
