Z pierwszych dwóch ramion badania do wczesnego podawania antagonisty receptora GP IIb/IIIa zakwalifikowano 4605 chorych, w pracowni hemodynamicznej podano antagonistę receptora GP IIb/IIIa grupie 4602 chorych. Czas od zgłoszenia do wykonania angiografii był porównywalny w grupach – 19,6 godz. Antagonistę receptora GP IIb/IIIa podano 98,3% chorych zrandomizowanych do grupy wczesnego leczenia i 55,7% chorych z grupy odroczonego podania leku. W grupie wczesnej farmakoterapii lek podawano średnio 35 min po randomizacji i 4 godz. przed PCI. W grupie odroczonego leczenia podawanie leku rozpoczynano przed wykonaniem PCI średnio 3,9 godz. później niż w pierwszej grupie.
Średni wiek chorych wynosił 63 lata, mężczyźni stanowili 70% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 67% chorych, zawał u 31%, PCI u 39%, CABG u 18%, cukrzycę u 28%, niewydolność nerek u 19%, hiperlipidemię u 57%. Palacze stanowili 29% badanych. Średni BMI – 30 kg/m2, średnia wartość BP – 133/79 mm Hg. Chorych z indeksem ryzyka TIMI 0–2 było 15%, TIMI 3–4 – 55%, TIMI 5–7 – 30%. Zwiększone stężenie markerów stwierdzono u 58% chorych, zmiany odcinka ST u 35%. Po wykonaniu angiografii u 56% chorych przeprowadzono zabieg PCI, 32% leczono zachowawczo a 11% skierowano do CABG.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zdarzenia niedokrwienne wystąpiły u 7,1% chorych w grupie leczonej antagonistą receptora GP IIb/IIIa przed wykonaniem angiografii i u 7,9% chorych w grupie z odroczonym podaniem antagonisty (RR 1,12; 95% CI 0,97–1,29; p = 0,044 dla non-inferiority, p = 0,13 dla superiority). Poszczególne składowe punktu końcowego wystąpiły z podobną częstością w obu grupach: zgon (1,3 vs 1,5% chorych, p = 0,48), zawał serca (4,9 vs 5,0% chorych p = 0,70), nieplanowana rewaskularyzacja (2,1 vs 2,8% chorych, p = 0,03).
Drugorzędowy punkt końcowy: duże krwawienia wystąpiły u 6,1% chorych w grupie wczesnego i u 4,9% chorych w grupie odroczonego podania antagonistów receptora GP IIb/IIIa (RR 0,80; 95% CI 0,67–0,95; p < 0,0001 dla non-inferiority, p = 0,009 dla superiority). Złożony punkt kliniczny stwierdzono u 11,7% chorych w obu grupach (p < 0,0001 dla non-inferiority). Duże krwawienia (skala ACUITY, z krwawieniami związanymi z CABG) wystąpiły odpowiednio w grupach u 12,4 vs 10,5% chorych (p < 0,001), małe krwawienia u 24,0 vs 19,3% chorych (p < 0,001). W skali TIMI duże krwawienia zaobserwowano u 1,9 vs 1,6% chorych (p = 0,2), małe krwawienia u 7,1 vs 5,4% chorych (p < 0,001). W analizie podgrup leczonych chorych z uwzględnieniem płci, wieku (< lub ≥ 65 lat), cukrzycy, klirensu kreatyniny, stężenia markerów uszkodzenia serca, zmian odcinka ST, skali ryzyka TIMI, użycia tienopirydyn, typu dalszego leczenia (PCI, CABG lub leczenie zachowawcze), czasu od randomizacji do PCI i stosowanego wcześniej leczenia antytrombinowego, nie wykazano różnic w przypadku zdarzeń niedokrwiennych (w podgrupie ze zmianami ST p = 0,02), dużych krwawień i punktu klinicznego.
W grupie chorych, u których wystąpiły zdarzenia niedokrwienne, zmarło 5,4% osób w porównaniu z 1,2% w grupie bez zdarzeń (RR 4,67; 95% CI 3,17–6,90; p < 0,001 dla superiority). W grupie osób z zawałem zmarło 6,6% chorych w porównaniu z 1,2% pacjentów, którzy zmarli bez wcześniejszego rozpoznania zawału (RR 5,64; 95% CI 3,80–8,39; p < 0,001 dla superiority). W grupie osób z dużymi krwawieniami 7,3 vs 1,1% chorych zmarło bez objawów krwawienia (RR 6,71; 95% CI 4,64–9,71; p < 0,001 dla superiority).
Wnioski
U chorych z umiarkowanym lub wysokim ryzykiem z NSTE-ACS kierowanych do postępowania inwazyjnego nie wykazano różnic w wynikach klinicznych w zależności od czasu podawania antagonisty receptora GP IIb/IIIa. W grupie z opóźnionym podaniem antagonisty receptora GP IIb/IIIa liczba poważnych krwawień była istotnie statystycznie mniejsza.
drukuj
