Wstęp. Implantacja stentów pokrytych lekami antyproliferacyjnymi ograniczyło częstość restenozy. Powszechnie używane są stenty pokryte sirolimusem (stent CYPHER), coraz częściej pochodną sirolimusu – ewerolimusem (stent Xience) lub paklitakselem (stent TAXUS). Jednym z elementów związanych z skutecznością leków antyproliferacyjnych, jest ich biodostępność. W badaniu COSTAR II porównującym skuteczność paklitakselu wykazano, że stent pokryty paklitakselem z polimerem nie ulegającym rozkładowi (stent Taxus), ma lepsze wyniki kliniczne i angiograficzne w porównaniu do stentu z paklitakselem osadzonym na polimerze całkowicie wchłanianym (stent CoStar).
Cel badania. Porównanie stentów pokrytych limusem (Cypher/Xience) lub paklitakselem osadzonym na polimerze (Taxus) lub na całkowicie wchłanianym polimerze (CoStar).

Grupę badaną stanowiło 359 chorych z dusznica bolesną, zakwalifikowani do przezskórnego zabiegu inwazyjnego (percutaneous coronary intervention, PCI).

Randomizacja do trzech ramion badania, do grupy w której implantowano stent pokryty limusem (n=120 chorych, u n=97 chorych implantowano stent Cypher, u n=23 chorych stent Xience), do grupy w której implantowano stent pokryty paklitakselem (stent Taxus) (n=119 chorych), lub do grupy w której implantowano stent z paklitakselem z całkowicie wchłanianym polimerem (stent CoStar) (n=120 chorych). Ocena kontrolna po 1. 6. i 12. mies. Ocena angiograficzna po 6 mies. Dodatkowo kwalifikowano chorych do grupy z niezabezpieczonym pniem głównym, restenozą w stencie i cukrzycą.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: ponowna rewaskularyzacja (target lesion revascularization, TLR) po 6 mies.
Drugorzędowy punkt końcowy: MACE (major adverse cardiac events), zgon, zawał, ponowna rewaskularyzacja ( TLR i target vessel revascularization, TVR) po 1. 6. i 12. mies.

Średni wiek chorych wyniósł 64 lat. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 72% chorych, dusznicę bolesną niestabilna u 15%, cukrzycę u 31%, hiperlipidemię u 67%. Palacze - 31% badanych. Średnia wartość EF – 52%.
Restenoza w stencie u 17% chorych, zmiany w pniu u 5%. Zmiany złożone w przypadku 73% zmian, całkowite zamknięcie naczynia w przypadku 17%. Implantowano średnio 1,2 stenta, o długości 29,5 mm.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: obserwowano najczęściej w grupie z implantowanym stentem CoStar. W grupie z implantowanym stentem Cypher restenozę obserwowano u 5,0% chorych, w grupie z implantowanym stentem Taxus u 5,9% chorych (p=NS w porównaniu do stentu Cypher) i u 14,2% chorych (p=0,028 w porównaniu do stentu Cypher, p=0,055 w porównaniu do stentu Taxus). Ryzyko wystąpienia TLR wyniosło (OR 3,3 ;95%CI 1,47-7,66; p=0,004) i było porównywalne z ryzykiem dla grupy chorych z cukrzycą (OR 3,7 ;95%CI 1,56-8,77; p=0,003) i zmianami w rozgałęzieniach (OR 5,8 ;95%CI 2,3-14,7; p=0,002).
Drugorzędowy punkt końcowy: MACE wystąpił z podobną częstością w grupach z implantowanym stentem Cypher lub Taxus (10,0% i 10,9% chorych), natomiast u 15,8% chorych w grupie z implantowanym stentem CoStar. Główna różnica dotyczyła liczby ponownych TLR, przy porównywalnych ilościach zgonów i zawałów w grupach.

Wnioski. Rodzaj zastosowanego leku, jak i sposób jego uwalniania maja wpływ na uzyskane wyniki kliniczne.