Średni wiek chorych wyniósł 68 lat, mężczyźni stanowili 73% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 71% chorych, przebyty zawał u 43%, przebyte PCI u 39%, przebyte CABG u 7%, cukrzycę u 26%, hiperlipidemię u 53%, incydenty mózgowe u 5%. Palacze – 15% badanych. Średni BMI – 27,5 kg/m2, średnia wartość EF – 57%.
Stabilną dusznicę bolesną rozpoznano u 42% chorych, niestabilną dusznicę u 32% i niedokrwienie nieme u 26%. Choroba jednonaczyniowa u 27% badanych, dwunaczyniowa u 30% i trzynaczyniowa u 43%. Zmiany złożone typu B2/C u 57% chorych. Średnia długość implantowanych stentów 27 mm.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zawał okołozabiegowy stwierdzono u 27(20,4%) chorych w grupie leczonej tirofibanem i u 46(35,2%) chorych w grupie placebo (RR 0,58; 95% CI 0,39-0,88; p = 0,009). W podgrupach badania uwzględniających wiek (< i > 70 lat), płeć, cukrzycę, typ dusznicy, liczbę leczonych zmian, typ zmian i typ odpowiedzi na ASA lub klopidogrel nie wykazano różnic pomiędzy grupami.
Drugorzędowy punkt końcowy: w grupie otrzymującej tirofiban u 1 chorego stwierdzono zawał. W grupie placebo zmarł 1 chorych, a zawał stwierdzono u 2 chorych. Nie obserwowano dużych krwawień. Małe krwawienia stwierdzono u 1 chorego w każdej z grup. Wzrost stężenia CKMB 3 razy powyżej górnej granicy normy w dwóch próbkach krwi stwierdzono u 3,8% chorych w grupie leczonej tirofibanem i u 10,7% chorych w grupie placebo (p = 0,031).
Wnioski
W grupie chorych niskiego ryzyka z obniżoną odpowiedź na stosowane standardowe leczenie przeciwpłytkowe określoną na podstawie badania przyłóżkowego, intensywne blokowanie płytek tirofibanem wiąże się z niższa częstością zawału serca po planowym zabiegu na naczyniach wieńcowych.