Las Vegas, Nevada. Jak uważają autorzy nowej skali oceny ryzyka przy stentowaniu tętnic szyjnych, jest sześć czynników, które mogą pomagać w precyzyjnej ocenie ryzyka wystąpienia wewnątrzszpitalnych niekorzystnych zdarzeń u pacjenta po tym zabiegu.

W czasie konferencji Society for Cardiovascular Angiography and Intervention 2012 Scientific Sessions dr Beau Hawkins (Massachusetts General Hospital, Boston) zaprezentował nową wewnętrznie sprawdzoną skalę oceny ryzyka. „Metody pozwalające na stratyfikację ryzyka pacjentów przed zabiegiem (stentowania tętnic szyjnych) były niekompletne. Skupiały się one na kilku czynnikach, które klasyfikowały pacjentów do grupy wysokiego lub niskiego ryzyka. Problemem był fakt, że czynniki te były ograniczone, niezbyt ilościowe i nie do końca kompletne” − powiedział w rozmowie z portalem heartwire dr Hawkins. − „Plusem tej skali oceny ryzyka jest to, że została ona sprawdzona na grupie 11 000 pacjentów z rejestru National Cardiovascular Data Registry (NCDR) CARE Registry, który zawiera dane pacjentów zainteresowanych zabiegiem stentowania tętnic szyjnych. Dlatego stworzony model ryzyka i następnie skala powinna znaleźć zastosowanie u dużej grupy chorych, także u osób z wysokim ryzykiem operacyjnym lub kogokolwiek rozważanego do tego zabiegu”.

Aby stworzyć tę skalę, dr Hawkins i wsp. przeanalizowali ponad 30 angiograficznych i klinicznych zmiennych w bazach rejestru CARE, w którym pacjentów poddawano stentowaniu tętnic szyjnych bez rozwijającego się udaru od kwietnia 2005 do września 2011 roku. Na podstawie tych zmiennych stworzono skuteczny, lecz prosty model statystyczny służący do predykcji występowania wewnątrzszpitalnych zawałów serca, udaru lub zgonu.

Na przeanalizowane w badaniu 11 222 zabiegi te niekorzystne zdarzenia wystąpiły w 304 przypadkach (2,73%). Istotnymi ich predyktorami były: wiek, migotanie przedsionków, przebyty udar, objawowa zmiana w tętnicy szyjnej w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, bliska duża operacja i brak okluzji przeciwstronnej. Dodanie zmiennych angiograficznych nie poprawiało mocy predykcyjnej. Według autorów skala ta pozwala również na stratyfikację pacjentów do grupy niskiego, pośredniego i wysokiego ryzyka (odpowiednio: 1,4%, 4,0%, 7,1%).

 

 

 

„Teraz, kiedy widzimy pacjenta w gabinecie, możemy dosłownie w ciągu 60 sekund oszacować jego ryzyko. Jeśli okaże się, że czyjeś ryzyko zgonu lub udaru sięga 10% możemy podczas rozmowy z pacjentem przekonać go do endarterektomii lub farmakoterapii” – powiedział dr Hawkins. − „Lub jeśli ryzyko zgonu czy udaru jest wyjątkowo niskie, należy to z chorym przedyskutować i może okazać się, że będzie idealnym kandydatem do stentowania tętnic szyjnych”.

Dr Hawkins podkreślił, że zaprojektowany model ryzyka nie został stworzony do wyboru między operacją lub stentowaniem tętnic szyjnych. Jego grupa planuje stworzenie skali oceny ryzyka niekorzystnych zdarzeń po endarterektomii w dalszej obserwacji, aby pomóc podejmować takie decyzje.

 

Piśmiennictwo:

1. Hawkins B. a risk score to predict in-hospital events following carotid stenting: a report from the NCDR. Society for Cardiovascular Angiography and Intervention 2012 Scientific Sessions; May 9, 2012: Las Vegas NV. Abstract A-028.